Ο όρος ψυχοσωματικά αναφέρεται σε πραγματικά σωματικά συμπτώματα που προκύπτουν από το νου και εμφανίζονται στο σώμα από συναισθηματικά – ψυχολογικά αίτια παρά από οργανικά. Η ψυχοσωματική ασθένεια προέρχεται από στρες ή από αρνητικές σκέψεις, οι οποίες εκδηλώνονται ως σωματικά συμπτώματα τα οποία είναι υπαρκτά – όπως η αίσθηση του πόνου που είναι κάτι αισθητό- και μπορούν να βλάψουν όσο και τα συμπτώματα που προέρχονται από άλλες αιτίες. Εκτιμάται ότι πάνω από το 90% των ιατρικών επισκέψεων γίνονται από ψυχοσωματικά συμπτώματα, επομένως είναι πιο κοινά από ότι αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι (Rosch,1991; American Academy of Family Physicians Survey, 1988). Για παράδειγμα, η κατάθλιψη μπορεί να συμβάλει στην ψυχοσωματική ασθένεια, ειδικά όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού έχει αποδυναμωθεί από σοβαρό ή/και χρόνιο στρες.
Η Κβαντική Βιοανάδραση βοηθά στην ανίχνευση και στον προσδιορισμό των στρεσογόνων αιτιών σε κάθε άτομο, στη σωστή διαχείριση του στρες και στη μείωση του, με αποτέλεσμα την μείωση των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων. Για κάθε άνθρωπο, το στρες εκδηλώνεται με μοναδικό τρόπο σύμφωνα με τη βιοχημική του “ταυτότητα”. Υπάρχουν διαφορετικές αντιδράσεις από άτομο σε άτομο και διαφορετικοί τρόποι διαχείρισης του στρες. Δύο άνθρωποι στην ίδια στρεσογόνα κατάσταση θα αντιδράσουν πολύ διαφορετικά. Μόλις γίνει κατανοητός ο μοναδικός τρόπος που το στρες επηρεάζει τον καθένα μας -τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά- γίνεται εφικτή η εκκίνηση για την ανάπτυξη υγιών και αποτελεσματικών τρόπων αντιμετώπισης του. Η Κβαντική Βιοανάδραση προάγει αυτή τη διαδικασία, καθώς το 95% του νου μας είναι υποσυνείδητο και μόνο το 5% είναι συνειδητό.
Κάποια κοινά ψυχοσωματικά συμπτώματα είναι:
- Αυξημένη εφίδρωση των άκρων
- Αυξημένος καρδιακός ρυθμός
- Εντερικά προβλήματα
- Μυϊκή ένταση
- Μυϊκοί πόνοι
- Μυϊκοί σπασμοί
- “Πεταλούδες” ή πόνος στο στομάχι
- Πονοκέφαλοι/ Ημικρανίες
- Πόνος στη μέση
- Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου
- Υψηλή αρτηριακή πίεση
- ακόμη και η πορεία σοβαρών ασθενειών, όπως ο καρκίνος, μπορεί να επηρεαστεί από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη γενική κατάσταση της ψυχικής υγείας.
Ένα συνηθισμένο παράδειγμα ψυχοσωματικών συμπτωμάτων είναι όταν τα παιδιά συχνά εκδηλώνουν το στρες μέσα από το σώμα τους, επειδή δεν έχουν ακόμα αναπτύξει τη γλώσσα που χρειάζονται για να επικοινωνήσουν πώς αισθάνονται. Για παράδειγμα, ένα παιδί που έχει δυσκολία στο σχολείο μπορεί να έχει συχνό πόνο στο στομάχι και μπορεί να οδηγηθεί στο σπίτι ή να ζητήσει να μείνει σπίτι.
Όταν υποφέρετε από στρες, μπορεί να αντιμετωπίσετε τα παραπάνω σωματικά συμπτώματα, ενδεχομένως από ασυνείδητο τέντωμα των μυών σας για παρατεταμένες περιόδους. Το νευρικό σύστημα βρίσκεται στα όρια του από τις αντιδράσεις πάλης ή φυγής (fight –or- flight responses) στο στρες. Αυτό επηρεάζει την αρτηριακή πίεση, τον καρδιακό ρυθμό, την πέψη και τα επίπεδα γλυκόζης. Το άγχος προκαλεί σωματικά συμπτώματα και, ως εκ τούτου, η ασθένεια προκαλείται από την απελευθέρωση ορισμένων χημικών ουσιών στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της κορτιζόλης και της αδρεναλίνης, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε φλεγμονή (Liu, Wang & Jiang, 2017). Το στρες μπορεί να σας κάνει να αρρωστήσετε. Η ασθένεια μπορεί επίσης να θέσει σε κίνδυνο το ανοσοποιητικό σας. Μερικοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι όταν πιέζονται, είναι πιο πιθανό να πιάσουν ίωση. Μπορούν επίσης να πάθουν περισσότερες λοιμώξεις, όπως κυστίτιδα, και με το άγχος, μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να βελτιωθεί.
Η ψυχο-νευρο-ενδοκρινική ανοσολογία (Psychoneuroendocrinoimmunology [PNEI]) είναι ο επιστημονικός κλάδος της έρευνας που διερευνά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ ψυχολογικών και νοητικών διεργασιών και πώς επηρεάζει το νευρικό σύστημα, το ενδοκρινικό (ορμονικό) σύστημα και το ανοσοποιητικό σύστημα και τις συνέπειες αυτών των δεσμών στα συστήματα του ανθρώπινου σώματος. Γεννήθηκε πριν από περίπου τριάντα περίπου χρόνια ως μια σύγκλιση διαφορετικών επιστημονικών κλάδων όπως η επιστημονική συμπεριφορά, η νευροεπιστήμη, η ενδοκρινολογία και η ανοσολογία. Θεωρεί τον ανθρώπινο οργανισμό ως δομημένη και διασυνδεδεμένη ενότητα όπου τα βιολογικά και ψυχολογικά συστήματα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η PNEI λαμβάνει υπόψη ότι το σώμα είναι μια πολυδιάστατη προσέγγιση που ενσωματώνει την ψυχολογία, τη νευροεπιστήμη, την ανοσολογία, τη φυσιολογία, τη γενετική, τη φαρμακολογία, τη μοριακή βιολογία, την ψυχιατρική, τη συμπεριφορική ιατρική, τις μολυσματικές ασθένειες, την ενδοκρινολογία και τη ρευματολογία. Η ρίζα της PNEI βρίσκεται στην έρευνα για το στρες, πρωτοπόρος της ο Hans Seyle, φοιτητής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins και του Πανεπιστημίου McGill και ερευνητής στο Université de Montréal και έπειτα από τους ερευνητές της ψυχολογίας Robert Ader και Nicholas Cohen στο Πανεπιστήμιο του Rochester.
Το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι μια τεράστια ποικιλία συνδέσεων σε όλο το σώμα που ενσωματώνει συμπαθητικά και παρασυμπαθητικά συστήματα.
“Κάθε σκέψη, συγκίνηση, ιδέα ή πίστη έχει μια νευροχημική συνέπεια” (Stibal, 2010).
Αυτοί οι φυσικοί χημικοί αγγελιοφόροι, ονομαζόμενοι νευροπεπτίδια, θεωρήθηκαν ότι μόνο βρίσκονται στον εγκέφαλο. Πρωτοποριακή έρευνα από την νευροφαρμακολόγο Dr. Candice Pert, 2007, αποκάλυψε ότι αυτά τα νευροπεπτίδια υπάρχουν τόσο στα κυτταρικά τοιχώματα του εγκεφάλου όσο και στο ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτές οι ουσίες περιέχουν πληροφορίες που επηρεάζουν τις αισθήσεις μας και την φυσιολογία μας.
Είναι πλέον δυνατή η ενοποίηση της έρευνας βιολογικού και ψυχολογικού επιπέδου για την ανασυγκρότηση της ισορροπίας υγείας / ασθένειας και των μηχανισμών που αφορούν το άτομο που παρατηρείται στο σύνολό του – Ολιστική Κβαντική Ιατρική. Αυτό που χρειάζεται η επιστήμη για ένα νέο παράδειγμα που θα απελευθερωθεί από την στενότητα της επιστημονικής κουλτούρας του εικοστού αιώνα, με τις ρίζες της στην διατύπωση μιας διάγνωσης και την αντιμετώπιση μόνο των συμπτωμάτων και όχι των αιτιών.
Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα μπορεί να σας οδηγήσουν σε έναν γιατρό, ο οποίος μπορεί να αποκλείσει οποιαδήποτε ασθένεια που μπορεί να τα προκαλέσει. Χωρίς μια διάγνωση, μπορείτε να πάρετε μόνο θεραπεία που στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, αλλά όχι στην αιτία.
Τι μπορείτε να κάνετε όταν η ψυχοσωματική ασθένεια και τα οργανικά αναπάντεχα συμπτώματα συνεχίζονται;
Μια μη φαρμακολογική λύση που είναι αποτελεσματική για την αντιμετώπιση ψυχοσωματικών προβλημάτων είναι η Κβαντική Βιοανάδραση επειδή ασχολείται με την αιτία του ψυχικού και συναισθηματικού στρες. Η Κβαντική Βιοανάδραση ενσωματώνει την προσέγγιση της Ολιστικής Κβαντικής Ιατρικής του νου-σώματος.
Βιβλιογραφικές αναφορές
“Psychosomatic.” The Merriam-Webster.com Dictionary, Merriam-Webster Inc., https://www.merriam-webster.com/dictionary/psychosomatic.
Ader, R., & Cohen, N. (1993). Psychoneuroimmunology: conditioning and stress. PubMed, 44, 53-85. Abstract retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8434895
America’s Leading Adult Health Problem, by Paul J. Rosch, M.D., F.A.C.P., in USA Magazine, May 1991.
American Academy of Family Physicians Survey, 1988,U.S. News & World Report, December 11, 1995.
Besedovsky, Hugo & Rey, Adriana. (2007). Physiology of psychoneuroimmunology: A personal view. Brain, behavior, and immunity. 21. 34-44. 10.1016/j.bbi.2006.09.008.
Fritzsche, K., McDaniel, S. H., & Wirsching, M. (Eds.). (2014). What is Psychosomatic Medicine? Psychosomatic Medicine (pp. 3-9). http://dx.doi.org/https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-1-4614-1022-5_1
González-Díaz, S. N., Cruz, A. A., Villarreal, B. E., & Monge-Ortega, O. P. (2017, June 6). Psychoneuroimmunoendocrinology: clinical implications. World Allergy Organizational Journal, 10. http://dx.doi.org/https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5460476/
Liu, Y. Z., Wang, Y. X., & Jiang, C. L. (2017, June 20). Inflammation: The Common Pathway of Stress-Related Diseases. Frontiers in Human Neuroscience, 11, 16. http://dx.doi.org/https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5476783/
Pert, C. B. (1999). Molecules of Emotion The Science Behind Mind Body Medicine (Ist ed.). New York, New York: Touchstone Rockefeller Center.
Salleh, M. R. (2008, October 15). Life Event, Stress and Illness. The Malaysian Journal of Medical Sciences, 4, 9-18. http://dx.doi.org/https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3341916/
